Bazen gitmek gerek...
Bazen gitmek gerek...Herşeyi ,herkesi ardında bırakıp...Yanına sadece kendini alarak...Bazen kaçmak gerek...Bir gün...Bir hafta...Bazen başka bir kaç adım ,bazen kilometrelerce... Ama uzaklaşmak gerek .. Yalnız kalmak gerek...İhmal edilene,içe dönmek...Dertleşmek..
Söyleşmek....Ağlaşmak gerek...
Hiç kimseye ve hiç birşeye aldırmadan bunu yaşamak gerek...
Tebdil-i mekanda ferahlık vardır ya...İşte soluklanmak gerek...
Tazelenmek için,kaybedilen kıymeti geri alabilmek için bazen gitmek gerek...
Birileri için değil kendimiz için bir an için bile olsa gitmek gerek...
Yeter!Ben de insanım demek...Nefes almak gerek...
Umursamadan...Deli taylar gibi,koşmak gerek....Delikanlı rüzgarlar misali hiç kimseye hiçbirşey söylemeden gitmek gerek...Öyle hesapsızca... Fütursuzca....
Öfkeli yağmurlara aldırış etmeden...Gecenin zifir karanlığında...Ya da bir zemheri ayazında...Öyle...
Düşünmeden...İçini dökmek gerek ..Şairce...Önünü arkasını düşünmeden....
Gitmek gerek...Yanına hiç kimseyi ve hiç bir şeyi almadan...Hatıraları dahi...
Geçmişe ve geleceğe dokunmadan....
Bazen de olsa...
Bir kaç adım öteye bile...
Sadece kendini alarak yanına...
Gitmek gerek...
Ahmet Timur
