KELEBEK VE ADAM HİKÂYESİ
Bir gün adamın biri bir kelebek kozası buldu.
Kozada küçük delikten bir kelebek belirdi…
Adam oturup kelebeğin saatler boyunca bu delikten çıkma çabasını izledi.
Bir ara hareket durdu.
Kelebek delikten çıkmak için çaba harcamaktan vazgeçmiş gibiydi.
Sanki kelebek elinden gelen her şeyi yapmış ve artık yapabileceği bir şey kalmamıştı.
Adam, kelebeğe yardım etmeye karar verdi…
Eline küçük bir makas alıp, kozadaki deliği büyütmeye başladı…
Bu yardım üzerine kelebek kozadan kolayca dışarı çıkıverdi…
Ancak kelebeğin bedeni kuru ve küçücük, kanatları da buruşuktu…
Adam kozadan çıkan kelebeği izlemeye devam etti…
Adam kelebeğin kanatlarının açılıp genişleyeceğini ve bedenini taşıyacak kadar güçleneceğini umuyordu.
Ama adamın beklediklerinin hiç biri olmadı!
Kelebek hiçbir zaman uçamadı.
Kelebek, hayatının geri kalanını kurumuş bir beden ve buruşmuş kanatlarla yerde sürünerek geçirdi.
Adam kelebeğe iyi niyetle yardım etmek istemişti…
Ancak, kelebeğe iyilik yapayım derken ona çok büyük bir kötülük yapmıştı.
Adamın anlayamadığı bir şey vardı.
Kozanın kısıtlayıcılığı ve buna karşılık kelebeğin daracık bir delikten çıkmak için göstermesi gereken çaba, Allah’ın kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına göndermek ve böylece kozadan çıkabildiği anda uçmasını sağlamak için seçtiği bir yol olmasıydı.
Kelebek kozada kalacağı kadar kalamamıştı.
Bazen hayatta tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey yapmamız gereken çabalardır.
Eğer hayatta herhangi bir çaba olmadan ilerlememiz mümkün olsaydı;
O zaman bu kelebek gibi bir anlamda sakat kalırdık.
Olabileceğimiz kadar güçlü olamaz ve asla uçamazdık
Güçlü olmak istedim…
Ve Yaradan beni güçlendirmek için zorluklar yolladı.
Bilgelik istedim…
Ve Yaradan çözmem için sorunlar yolladı.
Başarı istedim…
Ve Yaradan bana çalışmam için zekâ ve kas gücü verdi.
Cesaret istedim…
Ve Yaradan bana üstesinden gelmem gereken sorunlar verdi.
Sevgi istedim…
Ve Yaradan bana, yardımcı olmam için sorunlu insanlar yolladı.
İyilik istedim…
Ve Yaradan bana fırsatlar yolladı.
Alıntıdır
