Daha 'Sen' Olman İçin, Bazen Gitmen Gerek!...

Önünü arkasını düşünmeden gitmen gerek bazen.... Hesapsız ve apansız...Öyle Usulca...Gitmek gerek ...

Daha 'Sen' Olman İçin, Bazen Gitmen Gerek!...

Önünü arkasını düşünmeden gitmen gerek bazen..

Ötesini berisini hesap etmeden..

Öyle apansız..

Usulca ama, gitmen gerek...

Kimseyi uyandırmadan..

Kırıp dökmeden,

Süzülerek..

Bütün hayat uykudayken...

Bazen, gitmen gerek...

Kalbinin sesini duyarak sadece...

Öyle usul, öyle bilgece...

Usulca, usulünce...

Kurşuni bir şafak vaktinde...

Kuşlar uyanmadan...

'Esselatu Hayrun Mnen Nevm', sesine kulak vererek...

İki rekat secdeye vararak...

Ya Allah!, deyip,

Yola revan olman gerek...

Sabah rüzgarı, asma yapraklarına dokunmadan..

Güvercinler balkonlara uğramadan..

Ekmeğin sıcak buğusunu içine cekerek..

Kalabalıklardan,

Gürültüden,

Kargaşa ve karmaşadan,

Cümle ritüellerden,

Onun bunun lafından,

İki yüzlü dostlukları

Akrep akrabalıkları,

Arkandan çekiştiren arkadaşlıkları,

Cümle sahtekarlıkları,

Ardında bırakarak,

Bazen, gitmen gerek...

İçindeki sese kulak vermek,

Ferahlanmak,

Tazelenmek,

Kendinle dertleşmek

Özgürleşmek,

Kendine dönmek, 

Dinlenmek,

Dinginleşmek,

Öncelenmek,

Ötelenmemek,

Üzere,

Ve 

Döneceğini bilerek...

Ama

Daha güçlü,

Daha 'sen'

olmak için,

Bazen, gitmen gerek...

Ahmet Timur