Can çıkar,huy çıkmaz!..
Memlekette bir ahbap çavuş ilişkisi var ki,düşmanına dilemem!.
Yıllar yıllar önce üniversite için yollara revan olduğumda öğrenmiştim değişik bir huyumuz olduğunu!..
Otobüste biletimde yazan yere gittiğimde bir kişinin koltuğumda oturduğunu ve burası benim yerim olmalı bilet öyle söylüyor dediğimde onun da benzer bir cümle kurduğunu ve bileti de aynı koltuk numarası olduğunu şaşkınlıkla karşılamıştım..
Muavin kardeş bu neyin nesi dediğimde 'abi sen gel koridorda bir tabure var orda otur 'demişti ve eklemişti 'abi ma günah değildir,bırakalım mı onu?'
İlk yol maceram böyle bir tuhaflık ile başlamıştı..
Güler misin, ağlar mısın?!..
Sonra yarım saat bir yolcuyu beklemiş ve neden hareket etmiyoruz,bu kadar insan bekliyor diye sorduğumda şoför bana'tuvalete gitti ma ne yapalım öldürelim?!..
Sadece yolculuk değil hayatımızın her safhasında bu huylarımız karşımıza çıkıyor mu?
Mesleğini icra eden bir esnaf ya da tüccarın parasını istediğinde 'vah ma ne olmuş ,kaçıyor muyuz 'cevabını duymayan var mı?!..
Ya da 'ma benden de alacan?'
Aslında her biri tebessüm bile yaratacak bu cevaplar mağduriyet yaratmasaydı keşke!..
Manzara bu,hem de yıllardır değişmeden...
Yani;
Can çıksa bile huy çıkmazmış!...
Ahmet Timur